Krótka recenzja książki „Rok 1984” i zawiłe wywody na temat przetwarzania danych przez chińskie korporacje. Będziecie zachwyceni. Czytaj dalej
„Nowy wspaniały świat” – czy bezpieczeństwo jest lepsze od wolności?
Długo zastanawiałem się, jak podejść do tej książki. Naprawdę trudno powiedzieć o niej coś nowego: wciąż jest bardzo popularna i regularnie przywoływana, gdy tylko pojawi się news sugerujący, że zrobiliśmy krok w kierunku ukazanego w niej świata. Blogerzy, zwłaszcza ci stojący w opozycji do działań rządu czy korporacji, popierają swoje argumenty stosownymi cytatami z powieści, graficy przygotowują ilustracje i wykresy konfrontujące rzeczywistość opisaną przez przez Huxleya z naszą, a zwykli użytkownicy Sieci wymieniają się tym wszystkim na reddicie czy wykopie – albo z poczucia misji, albo z chęci łatwego zdobycia paru internetowych punktów. Identycznie wygląda to w przypadku 1984 Orwella, z którym recenzowane dziś dzieło będzie pewnie porównywane do końca świata. Cieszy mnie, że Nowy wspaniały świat jest dalej popularny, bo z pewnością na to zasługuje. Nie zmienia to jednak tego, że mam przed sobą twardy orzech do zgryzienia.
„Świat zabawy”, czyli pieniądze to nie wszystko – bo liczy się też nazwisko
Patrząc na tematykę recenzowanych tutaj książek można pomyśleć, że blog mógłby równie dobrze nazywać się „Lista Modern Library, czyli różne oblicza Ameryki”. Mieliśmy tu już farmerów z Oklahomy zmagających się z wielkim kryzysem, zubożałą rodzinę plantatorów z Południa, morderstwo w dinerze przy kalifornijskiej autostradzie czy hawajską bazę wojskową. „Świat zabawy” to kolejna powieść udowadniająca, jak bardzo zróżnicowane jest amerykańskie społeczeństwo. Tym razem przyjrzymy się wyższym sferom Nowego Yorku.
„Listonosz zawsze dzwoni dwa razy” – zbrodnia i kara w słonecznej Kalifornii
Ekranizacja z 1981 roku ze świetnym występem Jacka Nicholsona i Jessiki Lange
Kilka słów o jednej z najgłośniejszych powieści kryminalnych swoich czasów. Jakie miejsce w amerykańskiej kulturze zajmuje restauracja typu diner? Dlaczego wielu wydawców było zachwyconych, gdy zakazywano sprzedaży ich książek w Bostonie? Na kim wzorowana była postać Comstocka z gry „Bioshock: Infinity”? Czytaj dalej
„Wściekłość i wrzask” – Amerykańskie Południe oczami Williama Faulknera
Napiszę to od razu: to moja ulubiona książka. Nie tylko na Liście – ulubiona w ogóle. Z przyjemnością zabieram się za recenzowanie i mam nadzieję, że uda mi się choć trochę objaśnić, na czym polega jej geniusz.
„Stąd do wieczności”, moda męska, papierosy Lucky Strike i moralność w Hollywood
To będzie druga z rzędu recenzja książki o amerykańskim żołnierzu w czasie drugiej wojny światowej. Ale bez obaw – pod wszystkimi innymi względami „Stąd do wieczności” i „Rzeźnia numer pięć” to książki tak różne od siebie, że o żadnej realnej powtarzalności tematów nie może być mowy.
„Rzeźnia numer pięć, czyli Krucjata dziecięca, czyli Obowiązkowy taniec ze śmiercią”
Dzisiaj porozmawiamy o książce, która jest naprawdę jedyna w swoim rodzaju. Takiego połączenia science-fiction i drugiej wojny światowej po prostu nie ma. Czy to czyni tę powieść na tyle dobrą, by umieścić ją na Liście Modern Library?
„Buszujący w zbożu”- książka o młodości, która się zestarzała
Mam sentyment do lekcji języka polskiego w liceum. Nasza nauczycielka była surowa, ale wpoiła nam mnóstwo często stosowanych terminów, które przydają się przy omawianiu książek. Archetyp, retardacja, parabola. Epos, etos, topos. Pominęliśmy jednak ciekawe określenie, na jakie niedawno się natknąłem – Bildungsroman (niem. ‚powieść o formowaniu’). Jest to, cytując Wikipedię: „gatunek powieściowy powstały w czasie oświecenia w Niemczech, w którym autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego i na ogół młodego bohatera”. Z pewnym zdumieniem zdałem sobie sprawę, jak wiele książek realizuje takie założenie: Czarodziejska góra, Przedwiośnie, David Copperfield, Przygody Hucka Finna, Faraon, Zabić drozda, większość Young adult fiction… I Buszujący w zbożu, oczywiście. Chciałem chyba po prostu powiedzieć, że miło jest wiedzieć, iż fascynujący świat terminów literackich ma jeszcze przede mną wiele sekretów (sam nie umiem powiedzieć, czy to ironia, czy nie, więc powodzenia). Czytaj dalej
Czego brakuje Grze o Tron? Recenzja książki „Ja, Klaudiusz”
Mówisz, że Gra o Tron nie jest idealna?
Takie mamy czasy, że wystarczyłoby napisać o powieści Ja, Klaudiusz, że jest podobna do serialu Gra o Tron (i do cyklu książek, na których jest oparty, Pieśni Lodu i Ognia George’a R.R. Martina), by zachęcić całą masę ludzi do jej przeczytania. No cóż, jest podobna, zachęcam do lektury. Moim zdaniem w paru miejscach nawet go przewyższa. Piszę o tym w drugiej części tekstu (więc jeśli jesteś tu tylko ze względu na Westeros, scrolluj śmiało).
„Lord Jim”. Joseph Conrad, czyli co łączy Józefa Piłsudskiego z filmami o Obcym?
Od dawna nie mogę się oprzeć wrażeniu, że Joseph Conrad, a właściwie Józef Teodor Konrad Korzeniowski, jest najbardziej niedocenianym pisarzem polskiego pochodzenia. Recenzja Lorda Jima to dobra okazja, by o nim porozmawiać, a przy okazji pokazać, jak wielki wpływ wywarł na późniejsze dzieła kultury.
