Mam sentyment do lekcji języka polskiego w liceum. Nasza nauczycielka była surowa, ale wpoiła nam mnóstwo często stosowanych terminów, które przydają się przy omawianiu książek. Archetyp, retardacja, parabola. Epos, etos, topos. Pominęliśmy jednak ciekawe określenie, na jakie niedawno się natknąłem – Bildungsroman (niem. ‚powieść o formowaniu’). Jest to, cytując Wikipedię: „gatunek powieściowy powstały w czasie oświecenia w Niemczech, w którym autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego i na ogół młodego bohatera”. Z pewnym zdumieniem zdałem sobie sprawę, jak wiele książek realizuje takie założenie: Czarodziejska góra, Przedwiośnie, David Copperfield, Przygody Hucka Finna, Faraon, Zabić drozda, większość Young adult fiction… I Buszujący w zbożu, oczywiście. Chciałem chyba po prostu powiedzieć, że miło jest wiedzieć, iż fascynujący świat terminów literackich ma jeszcze przede mną wiele sekretów (sam nie umiem powiedzieć, czy to ironia, czy nie, więc powodzenia). Czytaj dalej
Czego brakuje Grze o Tron? Recenzja książki „Ja, Klaudiusz”
Mówisz, że Gra o Tron nie jest idealna?
Takie mamy czasy, że wystarczyłoby napisać o powieści Ja, Klaudiusz, że jest podobna do serialu Gra o Tron (i do cyklu książek, na których jest oparty, Pieśni Lodu i Ognia George’a R.R. Martina), by zachęcić całą masę ludzi do jej przeczytania. No cóż, jest podobna, zachęcam do lektury. Moim zdaniem w paru miejscach nawet go przewyższa. Piszę o tym w drugiej części tekstu (więc jeśli jesteś tu tylko ze względu na Westeros, scrolluj śmiało).
„Lord Jim”. Joseph Conrad, czyli co łączy Józefa Piłsudskiego z filmami o Obcym?
Od dawna nie mogę się oprzeć wrażeniu, że Joseph Conrad, a właściwie Józef Teodor Konrad Korzeniowski, jest najbardziej niedocenianym pisarzem polskiego pochodzenia. Recenzja Lorda Jima to dobra okazja, by o nim porozmawiać, a przy okazji pokazać, jak wielki wpływ wywarł na późniejsze dzieła kultury.
„Pełnia życia panny Brodie”, wspomnienia z Edynburga i Harry Potter
Odchodzimy na razie od ciągłego wychwalania, bo po dwóch książkach, które bardzo przypadły mi do gustu, pora na taką, o której właściwie nie wiem, co myśleć. Zapraszam do czytania recenzji – i do krótkiego spaceru po Edynburgu, który na chwilę zawitał na strony powieści.
„Grona gniewu” – niezwykła opowieść o zwykłych ludziach
Dorothea Lange, Migrant Mother. Lange była jedną z najbardziej znanych fotografek Wielkiego kryzysu. Więcej zdjęć.
Steinbeck jest jednym z pisarzy, z którymi zapoznałem się właśnie dzięki liście Modern Library. Noblista, zdobywca nagrody Pulitzera, krytykujący dziki kapitalizm w czasie Wielkiego kryzysu, jest jednym z najważniejszych amerykańskich pisarzy pierwszej połowy XX wieku, a Grona gniewu to jedna z jego najbardziej znanych historii. Czytaj dalej
Jamajka inaczej, czyli „Bezkresne morze Sargassowe”
Skończyłem dzisiaj kolejną pozycję z listy i myślę, że warto byłoby od niej zacząć pisanie recenzji – wrażenia są jeszcze świeże, a poza tym naprawdę dobrze się to czytało.
O czym jest blog i dlaczego akurat ta lista?
Osią bloga są recenzje książek z listy Modern Library „100 najlepszych książek anglojęzycznych XX wieku”. To zdanie jest pierwszym, jakie czyta każdy odwiedzający bloga i wydaje się, że więcej już nie trzeba dodawać. Chciałbym jednak mimo wszystko dopowiedzieć parę spraw.
Lista Modern Library
Niżej zamieszczam zestawienie stu najlepszych anglojęzycznych książek XX wieku, przygotowane przez wydawnictwo Modern Library (skopiowałem je stąd). Kiedy na blogu pojawi się nowa recenzja, do tytułu poniżej dodam odpowiedni odnośnik. W ten sposób lista umożliwi śledzenie moich postępów w czytaniu i recenzowaniu oraz łatwe przemieszczanie się między wpisami.
Początek
Cześć. W tę ciepłą Sylwestrową noc zaczynam pracę nad moim blogiem. Mam nadzieję, że dostarczy mi ona sporo radości i przynajmniej garstkę czytelników. Niedługo pojawi się wpis opisujący ideę bloga oraz lista Modern Library.
